اولین دستگاه پیانویی که درایران حضور یافت درسال1805میلادی بودکه ناپلئون امپراتور فرانسه آن رابه فتحعلی شاه قاجارهدیه داد.
معلوم نیست قصد ناپلئون از اهدای این هدیه چه بوده است و ورود آن ساز به دربار ایران چه واکنشهایی داشته است؟ اما پس ازپنجاه سال از این تاریخ، این ساز در منزل عضدالدوله دیده شده است که مدتهای زیادی بدون آنکه کنجکاوی اهالی منزل را برانگیزد پابرجا بود و پس از آن مشخص نیست که چطوردر تاریخ آن زمان گم شد؛اما در اولین سفر ناصرالدین شاه قاجاربه فرنگ با دیدن پیانوهای مدرن دهه1870،انگار که به یاد هدیه امپراتور فرانسه(ناپلئون) افتاده باشد، فوری فرمان خرید چهاردستگاه پیانو برای ایران را صادر کرد.
«محمد صادق خان مسرور الملک» سنتور نواز دربار ناصرالدین شاه بیش از دیگر درباریان کنجکاوی به خرج داد واولین بار با دستکاری در کوک آن (شور) برای نواختن دستگاههای ایرانی آن را به کار گرفت.
در دربار ناصرالدین شاه قطعات پیانو را در کنار دایره و تنبک می نواختند و برخی از همسران شاه با آن سازهای کلاویه ای می نواختند.
بعدها موسیقی دانان دیگر قطعاتی برای پیانو ساختند و چاپ کردند. انقلاب مشروطه باعث رواج و گسترش آن در بین زنان ومردان زیادی شد که در کنار پیانو تار، سه بار، کنترباس، ویولنسل، آکاردئون و تنبک نواخته می شد. از نوازندگان معروف پیانوی این دوره مرتضا خان محجوبی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر